Aanstaande zondag is het Vaderdag en daarom zitten we vandaag aan tafel met onze collega en kersverse papa: Paul! Al jaren zorgt hij met veel liefde en passie voor onze gasten en zijn charmes en grapjes doen menig vrouwenharten smelten. Dat één vrouw dat effect ook op hem had wist hij al, maar dat er nóg een vrouw bij zou komen had hij niet verwacht…
“Ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn”
Het was Valentijnsdag, maandag 14 februari. Normaal doen Paul en Anne daar niet aan, maar deze dag liep net even anders toen Anne ‘s avonds zei: “Ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn”. Voor de zekerheid belden zij en Paul de verloskundige en een uur later bleek dat ‘het moment’ inderdaad was aangebroken, maar het kon nog wel even duren voordat de weeën zouden beginnen…
“Probeer dus nog maar even lekker te slapen”, had ze gezegd. Maar slapen kwam er niet van, zo spannend vonden ze het. “Gelukkig konden we onszelf wel bezighouden, want we hadden nog drie namen om uit te kiezen. Dus toen we die nacht wakker lagen hebben we op “één, twee, drie…” tegelijkertijd de naam gezegd die we het mooiste vonden.” En de volgende avond kwamen ze thuis met hun lieve dochtertje: Saar!
“We dachten eigenlijk dat we een zoon zouden krijgen…”
Trots zit hij tegenover mij, met zijn prachtige dochtertje op zijn schoot. Voor Paul wel een verrassing, want hij dacht altijd dat hij een zoon zou krijgen. “Ik voetbal al mijn hele leven en zag het al helemaal voor me dat ik dat met die kleine zou doen. En Anne is ook geen ‘meisje-meisje’, dus we zagen daar allebei wel een jongen bij. Maar ik kan met Saar ook gewoon voetballen en zit nu ook nog eens met de twee mooiste vrouwen thuis! Wie kan dat nou zeggen?”
“Alle clichés zijn waar!”
Ze is nog maar vier maanden oud en als ik aan Paul vraag hoe het nu is om vader te zijn zegt hij lachend: “Nog steeds wel even wennen hoor, maar vooral heel bijzonder en alle clichés zijn sowieso waar!”. Want net als alle andere ouders vindt Paul zijn dochter toch echt het allermooiste. En dat intense gevoel van liefde dat je nog nooit eerder hebt gevoeld? Daar hoef ik niet eens naar te vragen. Het straalt er vanaf!
“Het enige cliché waar ik me niet in kan vinden is die roze wolk waar iedereen het over heeft”, vertelt hij. “Het is natuurlijk hartstikke leuk als ze er eindelijk is, maar het is ook nieuw en onwennig. Gelukkig hebben we negen maanden de tijd gehad om ons voor te bereiden op het ouderschap. Alles is tegenwoordig te vinden op apps, maar als je dan ‘s avonds na de bevalling alleen met je kindje thuis komt is het toch wel even spannend.”
“Ik maak nog steeds dezelfde domme grappen”
Paul vond het vroeger altijd een beetje een eng idee, vader worden. Want stel dat het je hele leven zou veranderen? En wat als je door het krijgen van een kind een heel ander mens wordt? Maar dat valt hem reuze mee, blijkt: “Ik maak nog steeds dezelfde domme grappen en ik voel me niet echt anders, alleen trotser en ik voel veel meer liefde. Maar ik heb het ook wel echt getroffen met Anne en Saar hoor. Ze doen het allebei zo goed en ik hoef er ‘s nachts bijvoorbeeld alleen maar uit om een luier te verschonen.”
“Je zou het niet zeggen, maar…”
Ondertussen geeft Saar behalve een volle luier geen kick, maar Paul was vroeger blijkbaar ook zo rustig (ook al zou je dat niet zeggen). “Mijn moeder heeft me verteld dat ze me vroeger als baby naar bed bracht en op een gegeven moment dacht: ‘Oh ja, Paul ligt nog op bed’. Dan lag ik nog te slapen of ik was al wakker en lag dan lekker om me heen te kijken. Mensen zouden het niet zo snel denken, maar ik kan heel goed alleen zijn. ‘s Avonds met een film op de bank, of in mijn eentje op pad gaan vind ik heerlijk.”
“Dat vertrouwen wil ik Saar later ook meegeven”
Als kind hebben Paul’s ouders hem veel vrijheid gegeven en als vader zou hij dat voor Saar ook willen. “Ik merk dat ik door Saar steeds meer besef hoe mijn eigen opvoeding is verlopen. Ik mocht altijd alles van mijn ouders en daarmee gaven ze mij heel veel vertrouwen, als ik maar eerlijk en netjes was. Dat vertrouwen is heel fijn om te krijgen en dat wil ik Saar ook meegeven later.
“Dan smelt ik echt helemaal weg!”
Paul kijkt er nu al naar uit om Saar te zien opgroeien. “Ze was zo klein toen ze net geboren was, maar nu begint ze al steeds meer te communiceren met ons. Toen ik vanochtend wakker werd begon ze bijvoorbeeld meteen te lachen. Als ze dat doet dan smelt ik echt helemaal weg! Die band zal naarmate ze ouder wordt steeds veranderen en ik kan me zo voorstellen dat we over achttien jaar met elkaar in de kroeg een goed gesprek zitten te voeren.” Maar voorlopig geniet Paul nog even van zijn piepkleine meisje… en wij ook!
Geschreven door: Lieke Stöver
Wil je op de hoogte blijven?
Eens in de twee weken delen we in onze nieuwsbrief interessante en persoonlijke verhalen met je. Over waar we mee bezig zijn bij Stadscafé Amersfoort, onze gasten en ons team.
