Lieve Jorit Bons,

Ineens zaten we daar. Als twee ambitieuze jonge jongens rolden we het horecaleven in en toen we begin twintig waren, kwamen we elke donderdagochtend bij elkaar in het KHN-bestuur van Amersfoort. We waren ‘zomaar’ bij elkaar gezet, zonder dat we onszelf ooit aan elkaar hadden voorgesteld. Wat voor de rest van het bestuur halverwege de ochtend was, leek voor ons nog middernacht. Beiden kwamen we daarheen vanuit onze nachtdienst. Jij de avond daarvoor gewerkt tijdens een Champions League-duel in de enige échte pub van Amersfoort: Long John’s, en ik in de Curtis.

Beiden zeiden we niet zo veel en luisterden we aandachtig, leergierig als we waren. Vakkundig kreeg ik de “eervolle” rol van penningmeester in m’n schoenen geschoven en jij, Jorit, ging samen met Annemieke de evenementen in de stad bestoken met mooie plannen. Twee jaar in de leer, om daarna samen met Tobias en Jesper het ‘nieuwe bestuur’ te vormen. Tijdens de fotosessie was jij degene die de gekke bekken trok en de woordgrappen maakte.

We bewandelden dezelfde weg. De normen en waarden die we mee hadden gekregen vanuit onze opvoeding kwamen uit hetzelfde boek. Vol ongeloof en verbijstering bespraken we soms hoe moeilijk het kan zijn wanneer iemand je vertrouwen schaadt. En waarom toch?!

Toen bekend werd dat de Karseboom op het Lieve Vrouwekerkhof 3 moest wijken, brainstormden we samen met Walter. Met een biertje op het terras van Marktzicht bedachten we wat daar toch zou kunnen komen. Uiteindelijk werden de website en het mailaccount stadscafeamersfoort.nl door jou aangemaakt en een samenwerking werd gesmeed. Zomaar, en achteraf gezien misschien wel met wat weemoed, gaf jij alles aan ons. Dit is enorm tekenend voor hoe jij bent.

In de coronatijd zochten we elkaar vaker op, deelden onze zorgen, leerden we van elkaars aanpak of kletsten we gewoon wat. En toen werd het 25 januari 2022…

Lieve Jorit, ik ga je enorm missen.

Wouter